Starzyńskiego – Szczecin

Analiza pierzei

Elewacja frontowa kontynuuje linię zabudowy i wysokość sąsiadującego budynku Komendy Wojewódzkiej Policji. Wysunięte przed lico budynku balkony zapewniające komfort użytkowania, zacienianie dużych przeszkleń oraz prywatność wnętrz mieszkalnych, zostały wycofane w południowej części fasady do lica komendy, aby zniwelować wysunięcie całej fasady. Głęboki gzyms wieńczący budynek niweluje efekt wycofanej elewacji ostatniej kondygnacji, która zbytnio odsłania ślepą ścianę szczytową komendy.

Materiały

Projekt nie stara się w banalny sposób kopiować materiałów sąsiednich budynków, ale w umiejętny sposób je uzupełniać. Ceramiczna elewacja komendy jest uzupełniona barwionym w masie betonem. Jasny kamienny cokół jest kontynuowany fakturowanym betonem w parterze projektowanego budynku. Anodowana stolarka aluminiowa nawiązuje dyskretnie do stalowych szczotkowanych drzwi filharmonii.

Detal

Znikoma ilość użytych materiałów i kolorów jest celowa. Jedyną „dekoracją” fasady pozostaje wysoka stolarka okienna oraz błyszczące balustrady ze stali szczotkowanej i niemal niewidocznej siatki plecionej. Ta „biżuteria” nie odciąga uwagi od prostych i eleganckich elewacji, pozbawionych dodatkowego detalu.

Urbanistyka

Delikatne, łukowe wyżłobienia od strony parku wkomponowują nową zabudowę w istniejące zagospodarowanie parku, a kompozycja horyzontalnych tarasów podkreśla rangę sąsiadującego gmachu Filharmonii Szczecińskiej z jej wertykalną elewacją. Gra przestrzenna tych dwóch obiektów buduje atmosferę obudowy parku. Budynki nie konkurują ze sobą, a wzajemnie się uzupełniają. Wycięcie tylnej elewacji w półkolistej formie pozwoliło uniknąć ostrego najścia na narożnik projektowanego budynku od strony wjazdu do parku z ulicy Zygmunta Starego. Dzięki temu widok od strony północno-zachodniej jest znacznie łagodniejszy. Sama kamienica dzięki dodatkowym podziałom pionowym ma lepsze proporcje i nie dominuje otoczenia.

Rzut

Konstrukcja budynku oparta jest o prostą siatkę słupów garażu podziemnego i parteru oraz tarczowy układ wyższych kondygnacji. Zakłada się konstrukcję monolityczną lub prefabrykowaną jednowarstwową na wszystkich kondygnacjach z pominięciem ścian zewnętrznych garażu podziemnego. Dzięki zastosowaniu ścian tarcz i stropów o nieznacznych rozpiętościach w całym budynku uniknięto nadproży i węgarków. Pozwala to na zgodne z przepisami, maksymalne wykorzystanie powierzchni użytkowej pomieszczeń, aż do stolarki okiennej, a więc około 20 cm na całym obwodzie każdej kondygnacji. Obrys garażu podziemnego niemal w całości pokrywa się z obrysem wyższych kondygnacji.

Rzut

W zamierzeniu autorów przylegająca do budynku zielona enklawa powinna w nawiązaniu do przedwojennych wzorców i ponownie stać się tętniącą życiem przestrzenią publiczną. Projekt zakłada strefowanie funkcjonalne terenu, umożliwiające jego wszechstronne wykorzystanie. Istniejące
zagospodarowanie jest wartością, którą należy zachować i jedynie uwypuklić. Zlokalizowane w parterze projektowanego budynku usługi wykorzystują walory parkowej działki.