Budynek apartamentowy w Świnoujściu

Ideą projektu było zachowanie skali przedwojennych pensjonatów dzielnicy nadmorskiej Świnoujścia. Rozbicie na dwie mniejsze bryły ułatwiło ich wpisanie w linie zabudowy tworzące uskok od strony frontowej. Rzuty budynków w kształcie trapezów wynikają ze specyficznej lokalizacji inwestycji w miejscu, w którym pas zabudowy lekko się zakrzywia. Urbanistyka stara się delikatnie reagować na istniejący kontekst i przyszłą zabudowę po stronie zachodniej. Z uwagi na niewielki obrys brył i otoczenie wysokich sosen zdecydowano o odejściu od typowej estetyki nadmorskich hoteli z horyzontalnymi podziałami kondygnacji, szklanymi balustradami i skojarzeniami z luksusowym promem wycieczkowym. Budynek stara się nawiązywać relację z kolorystyką piaszczystych wydm i drewnianymi elewacjami przedwojennych willi. Wertykalne podziały czerpią proporcje ze strzelistych drzew, okien i wież okolicznej zabudowy historycznej.

Część podziemna została wykonana w konstrukcji monolitycznej, a pozostałe kondygnacje w technologii prefabrykowanych, trójwarstwowych ścian typu sandwich wykonanych z żelbetu i keramzytobetonu. Budynek jest zaprzeczeniem tradycyjnego myślenia o prefabrykacji wielkopłytowej. Brak powtarzalnych kondygnacji, rzuty na planie trapezów, skomplikowana więźba dachowa z drewna klejonego, skośne połacie dachu, elementy konstrukcji stalowej, narożne okna, drewniana fasada i wiele innych aspektów technicznych sugerowały realizację budynku w tradycyjnej technologii. Pomimo skomplikowania bryły inwestor zdecydował o wykorzystaniu wielowarstwowych prefabrykatów betonowych oraz prefabrykacji klatek schodowych, balkonów, wszystkich ścian nośnych i działowych wraz z bruzdami instalacyjnymi i puszkami elektrycznymi.